Etentjes alom…

Eten is voor mij een sociale gebeurtenis. Koken voor alleen mezelf doe ik zelden, vind ik maar niets aan. Wat doe ik dan normaal gezien wanneer ik alleen thuis ben? Een broodje halen ofzo. Nu is dat makkelijker, nu eet ik een slaatje of een van de Kyalin maaltijden.

Maar, ik kook wel graag. Zeker voor vrienden. Je kent het wel die etentjes. Dan komt een groep vrienden langs, drink je een aperitief met een hapje, eet je een lekker hoofdgerechtje en liefst ook nog een dessertje. Bij voorkeur zo’n caloriebommetje. Hmm, tiramisu, how I’ve missed you!

Dat zijn mijn vrienden van me gewoon. Chill avondje, met lekker eten, wijn die rijkelijk vloeit en een heerlijk dessert. Een etentje wanneer je op dieet staat is niet zo evident echter. Ik mag geen koolhydraten eten, dus ik moet voor mezelf al aardappelen, pasta, frieten, gefrituurd eten etc schrappen. En no way dat ik het mezelf nog eens moeilijker zal maken thuis hé. Ik geen ongezond eten? Niemand ongezond eten. 

Dus, zondagavond, toen een aantal vrienden op bezoek kwamen, stond er als aperitiefhapje groentjes met een dressing op tafel (worteltjes, kerstomaatjes en bloemkool – I know, it’s a classic). Ook wel bladerdeeghapjes, olijfjes en zongedroogde tomaatjes, want enkel groenten voorschotelen durfde ik nu ook weer niet. Als hoofdgerecht serveerde ik steak (mag ik zelf ook eten, want is mager vlees), met champignonsaus (in light room bereid), met broccolipuree (daar ben ik afgebleven) en een vers slaatje. Aangezien het op zondagavond was en iedereen de dag erna moest werken, heb ik geen dessert gedaan, want zolang tafelen stond toch niet op het programma.

Dinsdagavond heb ik last minute afgesproken met een vriend die zou langskomen. We hadden beiden nog niet gegeten. Gelukkig nog veel left-overs van zondag. Hem dus een steakje gebakken. Zelf een bord sla gegeten, was lekker. Iedereen content zo.

En zo leer je leven met een dieet, en zorg je dat je sociaal leven er niet onder lijdt…

Brief aan m’n coach

Waarschuwing: deze blog is (vandaag) weinig geschikt voor mannen!

Beste Frouke,

We kennen elkaar nog niet lang en zeker nog niet goed. Toch weet je al veel van me: je kent mijn slechte levensgewoontes, je kent m’n gewicht (geloof me, voor ik aan deze campagne begon werd dat cijfer beter bewaakt dan het gemiddeld staatsgeheim of dan onze begroting) en je hoort aan wat ik de week ervoor gegeten heb (nog zoiets dat ik normaal gezien amper aan mezelf durf bekennen, laat staan luidop aan een ander).

Vorige week was je best wel tevreden hoe ik alles geregeld had: op restaurant het slaatje etc. Ook deze week zal je tevreden zijn. Maar eerlijk: makkelijk was het niet.

Eerst en vooral (ohja, als er mannen zijn die m’n goedbedoelde waarschuwing niet ter harte genomen hebben, sla deze paragraaf over, trust me): er is zo een zekere periode in de maand… -dames, jullie voelen hem natuurlijk al even komen- dat je echt de muren zou oplopen! Niet alleen heb je het gevoel dat je bent opgezwollen als een olifant (ikke, een dramaqueen? Neen hoor), daarnaast heb je het gevoel dat je minstens een volledige zak chips (of chocola of koekjes of…) en als je echt bij de ongelukkigen bent, je eigenlijk liefst van al je volledige snoepkast zou leegeten. Tof is het niet echt en toch kennen we allemaal dat gevoel en herkennen we het ook maandelijks. Wel, tijdens je 2e week diëten is het niet handig. Natuurlijk, handig of leuk is het nooit maar toch!

Niet alleen had ik deze week dus dat gevoel, daarnaast is m’n sociale kalender de nagel aan mijn doodskist aan het worden. Gisteren op restaurant toch maar gekozen voor de gegrilde steak met groentjes (en zeggen tegen je tafelgast: Tuurlijk, neem jij maar frietjes, naar mij moet je niet kijken, omdat niemand de flauwe spelbreker wilt zijn natuurlijk) en een glaasje cava. We hadden afgesproken dat ik er in het weekend elke avond een mocht hebben he, zo’n glaasje cava? Donderdagavond viel dus eigenlijk best goed mee.

Daarnet echter was van een andere categorie: Nieuwjaarsreceptie Jong VLD Nationaal. Super gezellig, je leert er leuke mensen kennen, ziet andere vrienden terug… Maar daar sta je dan: nog niet gegeten (rechtstreeks van m’n werk geweest en zo stom geweest om niets mee te nemen) en omringt door (hoogstwaarschijnlijk lekkere) broodjes. Ik zweer het je Frouke, ik kon ze ruiken. Nog nooit zoveel zin gehad in brood denk ik. Honger is dan ook de beste saus. Nu zit ik hier, deze brief aan jouw te schrijven, met naast me een lekker bord (zelfgemaakte) soep. Smaakt me ook voortreffelijk hoor… Maar eerlijk… Mijn lichaam hunkerde naar een stuk chocolade deze week of een stukje brood daarnet.

Mijn lichaam… Echt, she’s not amused. Jaren doet ze erover om wat vetreserves op te bouwen en door jouw dieet smelten deze weg. Maar, ik weet zeker dat jij maandag trots op me zal zijn. En stiekem doe ik het daar ook wel een beetje voor. Ben altijd wel een beetje een peoplepleaser geweest. En natuurlijk doe ik het ook wel omdat ik de hete adem in m’n nek voel van al m’n vrienden en ongeveer elke bloglezer die dit leest… Dat helpt ook wel… Dat, en het feit dat ik nu ook constant sms’en, tweets en berichten krijg van vrienden met als boodschap ‘ik heb jouw campagne gehoord op de radio/ik heb een banner gezien van je/je staat in de reclame op Facebook’. En dan moet die tv-spot nog on air komen. Help.

Soit, ik ga nog ene drinken, het is vrijdagavond. Ik behoorde al in Plan B te zitten… Met een glas water helaas… We zien elkaar maandag!

Groetjes,
Pamela

PS: hieronder een grappige cartoon die maar een klein beetje op mij van toepassing was…

Partygirl on water

Vandaag afspraak 2 met m’n coach Frouke. Qua gewichtsverlies best wel goed: -2kg op een weekje. Ze mikken normaal op 1,5kg à 2kg per week, dus perfect op schema.

En dan volgt het gesprekje: de evaluatie van de eerste week. Qua voeding doe ik het vrij goed: geen ‘zondes’ gepleegd: me mooi aan de regels gehouden. Geen koolhydraten of vetten gegeten. Het enige wat me parten speelt is mijn sociaal leven. Je moet namelijk weten: ik ben nooit thuis.

Dat is de afgelopen week al op donderdag begonnen door eerst naar een toneelstuk te gaan. Op vrijdag had ik afgesproken met een aantal goede vriendinnen in mijn stamcafé Plan B. Van Frouke mag ik in het weekend een glas cava drinken. Oef, toch iets. Vrijdagavond een gezellig avond (tot 4u weliswaar) gehad en niet echt zo’n probleem gehad om de alcohol te laten staan.

Zaterdag was een moeilijke dag: overdag van de ene afspraak naar de andere gelopen, met amper tijd om te eten. Gelukkig bestaan er ook proteïnerepen en shakes waar ik geen werk aan heb en die ik in m’n auto kon opeten. ‘s Avonds had ik eerst een etentje met vrienden op restaurant. Als iedereen een voorgerecht neemt, wat doe je dan? Juist, dan neem jij een slaatje. Zo eentje waarvan je zorgvuldig de mozzarella aan de kant schuift wegens te vet. Als hoofdgerecht had ik weinig keuze: we zaten in een pizzeria (thans guys, uitstekende keuze: pizza is toch zo light hè) en het enige slaatje op de kaart had ik al als voorgerecht genomen. Gelukkig had ik al de ‘restaurantgids’ van Kyalin doorgenomen en wist ik dat ik ook gegrild mager vlees mocht eten. Dus, ik nam de gegrilde steak, met een slaatje. Zonder frietjes. mijn innerlijk dikkertje weent nu. toch: de steak is lekker.

Maar dan komt het moeilijke deel van de avond: het feestje van het jaar, Goodlife! Tickets enkel op uitnodiging. Geen fuif vol 16-jarigen, integendeel. Vooral mid 30. I like. Single, remember… Dresscode was ‘Black, gold or wild’. Iedereen wist natuurlijk al waarvoor ik ging gaan, nl wild. Zo ben ik namelijk wel een beetje, wild.

Ik feest graag, en zaterdagavond was geen uitzondering. Maar uitgaan op water, dat is nieuw voor me. Niet dat ik anders zat rondloop (oké, misschien soms een beetje tipsy), maar alcohol is eigenlijk een gewoonte geworden. Een etentje wordt gecombineerd met een glas wijn, een feestje met een flesje cava etc. Dus, Goodlife op water. Beetje bizar. Grappig ook wel. Je onthoudt om te beginnen alles. Believe me: tonnen bewijsmateriaal hou je eraan over. Soit, ik had duidelijk geen alcohol nodig om me te amuseren of om te blijven ‘plakken’. Het werd half 7. Beestig feestje (duidelijk passend bij m’n outfit), te korte nacht.

Zondag had ik namelijk de Nieuwjaarsdrink van stad Gent. Lees: ik werd wakker gebeld om 11u met de vraag waar ik bleef. Na amper 4 uur slaap, sleepte ik me uit bed om de verschillende vriendengroepen te zien waarmee ik had afgesproken. Ondanks moeheid werd het een supergezellige middag waar we met een groepje afsloten in ons stamcafé Plan B. Daar zaten we rond de open haard, liedjes te zingen. Denk aan scoutsuitstappen, kampvuren, kerst en Nieuwjaar in een, maar veel beter. Het soort spontaan feestje dat gewoonweg geweldig is. Zo’n middag was het.

Al bij al had ik een fantastisch weekend! Van sommige vrienden krijg ik echt wel steun. Thanks voor de leuke berichtjes die ik al gekregen heb. Thanks aan Didier om op de Nieuwjaarsreceptie kerstomaatjes als hapje voor mij mee te brengen. Thanks aan iedereen die me drank bracht en m’n vraag naar water respecteerden (ook al keken sommige vreemd op). Minder merci aan m’n collega’s Ward, Vincent en Toon. De sleutelwoorden hier zijn cake, chocolade en gemene mailtjes. Mijn wraak zal zoet zijn jongens!

Thanks a lot guys!

Gisteren ging mijn blog online. Spannend. Mensen kunnen beginnen volgen hoe ik alles beleef en me steunen in m’n strijd tegen de kilo’s.

Belangrijk bij het afvallen is de steun die je krijgt van je omgeving. Zo denk ik niet alleen aan je gezin (of in mijn geval huisgenoten), maar ook op je werk. Per slot van rekening slijt je 1/3 (of in mijn geval soms de helft) van je leven achter je bureau. Enige steun van je collega’s is dan meer dan welkom.

Mijn collega’s hebben eigenlijk vooral een goed gevoel voor humor en plagen me graag eens. Zo kreeg ik onderstaand (vrij hilarisch) mailtje (ja, ik heb er vooral heel smakelijk mee gelachen). Vooral collega’s Ward & Vincent (zitten respectievelijk naast en schuin tegenover me aan de bureau) zijn altijd wel te vinden voor een grapje.

Hier bijvoorbeeld de mail die Ward stuurde naar Vincent & mij, zelfs voor ik aan het dieet ben begonnen:

Heb ik trouwens al vermeld dat januari absoluut de slechtste maand ever is om te beginnen met diëten? Waarom? 2 woorden: Nieuwjaarsrecepties. Nieuwjaarscadeaus.

Nieuwjaarscadeaus. Bij ons op de bureau bestaan die cadeaus vooral uit chocolade. Veel chocolade. Hier bijvoorbeeld een mailtje gestuurd naar onze volledige afdeling met de mededeling dat er pralines op de kast staan, gekregen van een partner.

Of wat denk je hiervan? Ward die me (met heel gemeen lachje by the way) een doos (overheerlijke- ik geef het toe) pralines aanbiedt. Just mean!

En dan nog de Nieuwjaarsrecepties. Zucht. Reden om nooit in de politiek te gaan mensen. Ik heb deze maand een 5-tal Nieuwjaarsrecepties. Eén van stad Gent (zaterdag), één van Jong VLD Nationaal, één van Open Vld Nationaal, Open & Jong VLD Gent, Open Vld Gent afdeling Noord Oost (waar ik in het bestuur zit). Man man. Komt dit goed?

Verleiding zit trouwens in alle hoekjes hoor. Een toneelstuk gaan bekijken? Super! ‘Orlando’ in de Bourla was geweldig, de receptie… Just kill me. Gezondigd. Een half glaasje rode wijn. Sorry Frouke.

Temptation

Gisteren, dag 1 van mijn dieet. Help. Soit, met goede moed richting Brussel vertrokken. Geluk, geen file gehad. Mooi begin van de dag. Mijn zakje met Kyalin producten mee. Lukte op zich wel (de producten zijn wel oké, het ene is best lekker, het andere is eetbaar, maar niet mijn idee van een culinair hoogstandje), maar dan komen de gevreesde moeilijke momenten.

Temptation moment 1: Lunch. Op restaurant. Gelukkig bestaat er iets als de restaurantgids (http://kyalin.be/files/restogids_NL.pdf). Doordat ik tijdens mijn intakegesprek verteld had aan m’n coach dat ik regelmatig (min 2 maal per week) op restaurant ga, hebben we deze al besproken, dus ik was voorbereid. Dacht ik. Want dan ga je eten met je collega. Neem jij een Cesar salad (met saus apart & zonder brood), terwijl hij een hamburger met frieten eet voor je neus. Thanks Ward.

Temptation moment 2: Last minute beslist om af te spreken met een vriend. Om samen iets te gaan eten. Oeps. Eigenlijk mag ik niet 2x op restaurant gaan per dag. Slaatje (lees: droge sla) met wat garnaaltjes en gerookte zalm genomen. En een cola-light (want daarvan mag ik 2 blikjes per dag drinken, gelukkig maar).

Eenmaal thuis nog een Kyalin productje gegeten. ‘s Middags of ‘s avonds mag ik een ‘normale’ maaltijd (d.i. mager vlees/vis + groenten, zonder pasta, brood, rijst, aardappelen) eten. Daarnaast moet ik de andere maaltijd een kyalin product zijn + groenten. Dus, met enige verbeelding heb ik nog niet al te fel ‘gezeurd’.

Leuke was wel: deze ochtend toonde m’n weegschaal me al dat m’n moeite niet tevergeefs was. -0.5kg (en nee, eigenlijk mag ik me niet elke dag wegen, maar dat doe ik lekker wel).

Ik krijg keuzestress.

Vandaag is eindelijk de dag waarnaar ik toegeleefd heb: 7 januari, de dag van mijn eerste gesprek met m’n Kyalin coach. Na een aantal weken me geestelijk voorbereiden (Geen alchol! Geen snoep!) ben ik er klaar voor!

We beginnen met het overlopen van tal van vragen over medische toestand, leef- en eetgewoontes. Daar knelt direct het schoentje: ik heb een druk leven, koken doe ik amper en eten doe ik vooral op mijn werk (bedrijfsrestaurant) of onderweg, in de auto. Tel daarbij nog eens een druk sociaal leven met deze maand een 4-tal nieuwjaarsrecepties, dan merk je direct waar mijn grootste uitdaging zal schuilen. Ik ben een gezelligheidsmens: ik eet graag & drink graag met vrienden. Dus, 4 maanden zonder een druppel alcohol wordt een uitdaging. En vinden m’n vrienden best wel leuk, want nu is er altijd een bob!

Nu, de eerste weging. 70.5 kg. Beetje veel voor een meisje van amper 1m61 groot. Vocht en spieren zitten op een goed niveau, vetgehalte is nogal veel. Big surprise. Not. Maar daar doen we het voor hé.

Het programma: fase 1 is de afslankfase. Ook wel de strengste fase. Hier mag ik enkel 4 à 5 eiwitporties per dag combineren met groenten en mager vlees/vis. Alle koolhydraten en suikers zijn verboden. Gelukkig krijg ik de vrije keuze uit de talloze Kyalin producten. Deze variëren van soep, chocoladedrankjes, omeletten, maar ook ijs, koekjes enzovoort. Zou moeten lukken denk ik zo. Mijn coach Frouke is echter een ‘strenge’ dus we beperken de ‘snacks’ in mijn huidig programma.

Thuis aangekomen bekijk ik m’n gekozen producten even en leg ik de dingen klaar die ik morgen mee zal nemen naar het werk. Spannend.

'Te mager'?

 Vandaag was het zover: opname van de tv-spot! Eerst langsgegaan bij m’n vaste kapster, Merel, die zo lief was om voor mij om 8u (!) ‘s morgens klaar te staan. Dan naar Antwerpen naar de studio, m’n auto volgeladen met kleren en schoenen.

Toegekomen met de übersympathieke visagiste Sarra (werkt oa voor P-Magazine) en samen met haar en Olaf (creative director van reclamebureau 10) m’n outfit geselecteerd. En dat was geen makkelijke bevalling!

Blijkbaar kleed ik mij ‘te slank’. Logisch, niemand koopt kleren waar men dik instaat 

De keuze valt uiteindelijk op een grijze skinny jeans en een topje. Want eerlijk, zo kan ik mijn gewicht (de volle 72kg) niet wegsteken. Outfit is niet lelijk, maar om het met de mooie woorden van de cameraman te zeggen ‘het doet mijn vormen goed uitkomen’.

51x hetzelfde doen. Eerlijk, ik dacht dat dit enkel was weggelegd voor bandwerk. Niet dus. 51 takes hebben we opgenomen. Leuk om te doen, maar ik heb nog meer respect voor modellen gekregen: engelengeduld heb je nodig! En een dik vel. Want er kijken mensen. En je hoort hoe je er dik of net ‘te slank’ uitziet.

Na de opname van de tv-spot, volgden nog 2 korte fotoshoots: een shoot met dezelfde outfit (deze foto wordt gebruikt op de poster bij de Kyalin coaches en op de website) én een shoot in bikini. Of we deze tweede foto gaan gebruiken, geen idee, maar het kan nooit kwaad om deze te hebben, zodat we nadien makkelijker de vergelijking kunnen maken tussen voor en na.

Maar, nu begint het echte werk pas! Maandag mijn eerste afspraak bij Frouke!

PR moi?

30 december: Wat doet een mens op een luie zondag? Zeker bij het besef dat over een aantal weken geen alcohol meer op het menu staat voor 4 maand? Wel, dan ga je een glaasje cava drinken op de Kouter, aan de Blauwe Kiosk. Of een aantal glaasjes cava…

En net op dat moment komt AVS langs. Om te vragen naar iedereens Nieuwjaarsvoornemens. Wel, ik heb er! 14 kg afvallen! En dat mocht ik vertellen voor de Vlaamse kijkers. Terwijl ik al cava gedronken had. Goed, hoe dat eruit ziet, zie je in het (tikkeltje gênante) filmke hieronder:

Nieuwjaarsvoornemen 30/12/12 aan de Blauwe Kiosk op de Kouter Gent. Pamela vertelt dat ze 14kg wil afvallen met de steun van Kyalin. Met dank aan AVS voor het beeldfragment.

And so it begins

Ken je de mop: Op welke dag begint men meestal met een dieet? Vanaf morgen. Uit het leven gegrepen noem ik deze mop.

Goed, goede voornemens genoeg (zal ook wel iets met het nieuwe jaar te maken hebben). Vraag is nu natuurlijk: hoe? Want, ‘ik zal 14 kg afvallen’ is ook weer veel makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik loop er al een tijdje mee in mijn hoofd. Om echt af te vallen moet je hoofd ook echt meewillen (weet ik uit pijnlijke ervaring). Je moet er volledig voor willen gaan, geen halfbakken situaties, niet ‘ik begin morgen wel’. Neen. 100% overtuigd zijn en er doelbewust voor gaan.

Hoe ben ik dan bij Kyalin beland? Wel, zoals met alle goede dingen in het leven, toevallig eigenlijk. Op twitter zag ik de oproep dat iemand gezocht werd die wilde afvallen. Ik antwoordde erop, en voor ik het wist, werd gevraagd om mijn volledige (lijdens)weg in een blog vast te leggen… en o ja, deze blog wordt ook aangekondigd in een tv spot en op de radio. Natuurlijk, doen we met veel plezier, nietwaar?

Natuurlijk ook wat info opgezocht over Kyalin, en toen gezien dat het een proteïnedieet is. Werkt voor mij (ooit al eens op m’n eentje een proteïnedieet geprobeerd, niet lang volgehouden, wel afgevallen ermee) maar is dus niet makkelijk vol te houden. Kyalin is gespecialiseerd in die persoonlijke begeleiding die ik wel kan gebruiken, dus daarom zag ik het al wat beter zitten.

Toch nog eventjes over nagedacht dus – logisch, want als ik het nu niet volhoud is dat voor het oog van Vlaanderen- maar aangezien ik graag eens zot doe en zelden een uitdaging uit de weg ga, heb ik volmondig toegezegd.

Dus, binnenkort begin ik aan mijn dieet: op 7 januari heb ik mijn eerste afspraak met mijn Kyalin coach Frauke. Maar… de vrijdag ervoor eerst opname van de tv-spot en fotoshoot. No worries, dat verslag bezorg ik je binnenkort.

Should I?

Ken je dat gevoel dat je die ene perfecte jeans hebt? Die jeans waar je nu niet meer in kan? Ik ken dat gevoel ook. Meer nog, ik heb dat gevoel x 10. Want zoveel heb ik er. Jeans’ waar ik niet meer in kan. Allé ja, hooguit met één been.

In deze broeken pas ik dus ECHT niet meer!

Je weet wel hoe het loopt: je studeert af, begint te werken en voor je het weet zit je dagelijks 10u aan een bureau, is ‘sporten’ op z’n best een schamele poging en als je echt pech hebt een echte utopie en eet je je dagelijks vol met lekker restauranteten, broodjes of –als je minder geluk hebt- kantinefood. Resultaat bij mij: + 10kg op een goed jaar.

Ik ben altijd al een jojo-er geweest. Slechte leef/eetgewoontes, gecombineerd met een overvolle agenda, zorgen ervoor dat ik mijn maatje 36 al een paar jaar geleden ben kwijtgespeeld. Toch voel ik me niet moddervet ofzo. Ik voel me best wel oké in mijn lijf, maar, het is ongelofelijk frustrerend dat ik in zoveel mooie kleren niet meer pas.

Toch… de eerlijkheid gebied me om toe te geven dat ik het makkelijker vond toen ik wat slanker was. Al was het maar omdat het sporten me een stuk vlotter afgaat. Om maar van de reacties van mijn omgeving te zwijgen. Ken je dat, op etentjes met je familie, wanneer jij een tigste koekje wilt nemen, zo’n veelbetekende stilte, gevolgd door ‘Ik vind dat echt super hoe jij daarmee kan leven, mollig zijn en toch nog zoveel eten. Ik dieet al vanaf ik een kilo ben bijgekomen’. Juist ja. Heel tof! O, en de opmerking ‘Je bent een knap meisje, jammer dat je wat mollig bent’ ben ik ook grondig beu.

Dus, bij deze: ik wil 14 kg afvallen! Steun me door mijn verhaal te volgen.