Toen mijn loopbaancoach voorstelde om de volgende sessie met paarden te doen, moest ik opnieuw mijn geest openstellen en me bedwingen om niet in eerste instantie te denken ‘o my god, zo “woeshie washy”, dat gaan we nie doen’. Dus, op een frisse ochtend spraken we af bij haar paarden, een aantal weken na onze eerste sessie.
De sessie begon met praten over wat de vorige sessie als gevolgen had. Ondertussen had ik de knoop omgedraaid en beslist te stoppen bij De Persgroep. Ik was volop bezig met solliciteren. Tijdens het solliciteren was me al opgevallen dat ik soms, onderweg naar een gesprek (en geen idee waarom maar meestal wanneer ik in een file sta) soms overvallen wordt door twijfels. Ga ik deze job kunnen? Zal die bedrijfscultuur me bevallen? Ga ik een klik hebben met de mensen? Daarom hebben we beslist om aan dit proces te werken tijdens de sessie met de paarden.
Hoe gaat dat nu in zijn werk? In eerste instantie moest ik met wat ‘props’ een soort parcourt op de grond maken waarbij ik de weg naar een gesprek uitteken. Bv een hoepel was mijn huis, 2 kegels de deur van het gebouw, een stoel waar ik mijn gesprek deed, zo’n gekleurde schuimrubberen noodles voor de weg ernaartoe etc. Daarna moest ik een van de paarden uitkiezen in de weide en deze halen. Eigenlijk heeft het paard mij uitgekozen, ik heb de hengst genomen die naar mij toekwam. Met het paard aan een touw in mijn hand, moest ik het parcour aflopen en ondertussen alle stappen beschrijven die ik in zo’n geval afleg. Het paard voelt aan wanneer jij blokkeert, met als gevolg dat die soms gewoonweg stopte. Als in, niet meer bewegen en hem met geen milimeter meer vooruit krijgen. En geloof me, dat gebeurde meer dan 1 keer :)
Ik zal je alle details besparen, maar vooral de uitkomst meegeven. Wat ik uit de sessie haalde is dat het oké is om niet alles te weten, en dat een gesprek in eerste instantie een wederzijdse kennismaking is. En ook dat het oké is om niet perfect te zijn. Elke nieuwe job heeft aspecten die jij nog niet kent. En gelukkig maar, want anders zou het maar saai worden.
En ik moet eerlijk zijn, de gesprekken die ik erna had, waren een stuk chiller. Ik ging met een open geest naar de gesprekken, en zag het als een kennismaking. Wat sollicitatiegesprekken uiteindelijk ook zijn. Niet enkel het bedrijf is aan het kiezen. De sollicitant eveneens.
En dat brengt me naadloos op mijn volledige blog: solliciteren & hoe bedrijven omgaan ermee.