Dat is dus echt iets wat ik me minstens 1 keer per week afvraag. Ik doe het graag en voor mij werkt het therapeutisch... Werk is hoogstwaarschijnlijk één van de redenen. Het is een hele drukke periode geweest - eigenlijk het afgelopen anderhalf jaar.
Vorig jaar in januari kreeg ik er - naast TV Familie - 2 merken bij: Story & TeVe-Blad. Die job werd ervoor door 2 fulltimes uitgeoefend, dus ik kreeg er een serieuze workload bij. 2017 werd echt een loodzwaar jaar, waarbij ik soms echt diep in het rood ging en mijn eigen reserves opgebruikte.
Eerlijk gezegd, een deel van me kon het moeilijk begrijpen waarom iemand een
burn-out krijgt. Nu begrijp ik het wel. Op een gegeven moment ben ik (op kantoor - wanneer de meesten al naar huis waren) een paar keer in tranen uitgebarsten.
Ik ben echter nipt aan een burn-out ontsnapt, dankzij een aantal factoren:
1/ mijn gezin dat voor energie, stabiliteit & geluk zorgt
2/ ik ben in overlevingmodus gegaan en 'ballast' zoals mijn politiek engagement geschrapt (evenals mijn hobby golfen, dat moeilijk verenigbaar blijkt te zijn met een klein kind in huis)
3/ ik ben naar mijn baas gestapt met de melding dat als ik zo doorging, dat ik ging crashen
Daarom heb ik een aantal maatregelen genomen op het werk die echt noodzakelijk waren. Een daarvan was me focussen op de business targets, en een onderscheid te maken tussen de must haves & nice to haves. Ik heb ook geleerd om neen te zeggen. Iets wat ik eigenlijk niet zo makkelijk vind, want ik laat me soms meeslepen door mijn enthousiasme en plichtsbewustzijn. Delegeren heb ik altijd gekund, net zoals iets loslaten. Probleem was in dit geval dat ik niemand had om aan te delegeren. Dit is ondertussen gelukkig rechtgezet in de vorm van een project manager als ondersteuning.
Maar zoals ik dus zei: ik snap het waarom mensen een burn-out krijgen. Bij mij was het de combinatie tussen plichtsbewustzijn, mijn eigen nieuwsgierigheid en het niet (er)kennen van mijn grenzen.
Het toppunt is wel dat ik blijkbaar niet voldoende mijn lesje had geleerd. In maart heb ik ja gezegd op een nieuwe (extra) uitdaging, namelijk om onze studio tijdelijk aan te sturen & de planning ervan op mij te nemen, tot aan de samensmelting van deze afdeling met Medialaan. Al vrij snel bleek dat de job niet exact was hoe het me werd voorgesteld (typisch nietwaar?) en dat het eigenlijk een beetje absurd was om dit erbij te nemen (bij mijn huidige job die ik ook bleef doen), aangezien het zeker een dikke fulltime was. Dat is dus direct ook de reden dat het de afgelopen maanden/jaar zo druk was op het werk... en zo stil op mijn blog. Want als er iets is waar ik 's avonds écht geen zin meer in had, dan was het wel om achter een pc te zitten.
Maar aan alles komt een einde, zo ook aan die job. Vorige maand heb ik de studio achtergelaten in de bekwame handen van mijn Medialaan collega, en kan ik me ondertussen terug volledig focussen op mijn job als marketing manager.
En ademen. Dat kan ik ondertussen ook weer.